کاشت ایمپلنت یک درمان زیبایی در زمینه دنداپزشکی محسوب می شود .ممکن است فردی به دلیل ضربه یا تصادف دندان خود را دست داد باشد می توا به روش ایمپلنت یک روز کاشت انجام داد . توضیحات بیش تر در مرحله ایمپلنت در ناحیه قدامی را درپایین صفحه مطالعه کنید
از اتفاق های خوشایند در کاشت دندان با ایمپلنت می توان به جایگیری زاویه دار ایمپلنت دراستخوان آلو ئو لار اشاره کرد . برای درمان این وضعیت روش های مختلفی وجود خواهد داشت . از جمله این روش ها اخترع اباتمنت های سفارشی و دلخواه می باشد . چراکه کارخانه های تولید اباتمنت ، اباتمنت با زاویه های مختلف تولید نمی کند از همین رو تکنیس لابراتور مجدد به ساخت اباتمنت سفارشی برای بیمار مورد نظر میگردد .
باتوجه به اینکه ایمپلنت دندان اخیرا در بین عموم مردم باب شده است ، آشنایی با کلیه شرایط لازم جهت کاشت آن اامی است معمولا پس از کاشت ایمپلنت دندانی در فک سلول های استخوانی باز شده شروع به استخوان سازی می کنند . گاهی پیوند استخوان از خود فرد گرفته می شود گاهی از شخصی دیگر . روش پیوند استخوان ساندویچی روشی است که از استخوان فرد دیگر برای شبیه سازی استخوان خود فرد استفاده می شود
غالیا جایگذاری ایمپلنت به جای دندان از دست رفته در 2 زمانی صورت می گیرد 1-همزمان با کشیدن دندان 2-مدتی پس از ترمیم حمل دندان کشیده شده . ایمپلنت به روش فوری بدین معنی می باشد که در روزی که کاشت ایمپلنت صورت می گیرد پروتز بر پایه ایمپلنت نیز قرار داده می شود از جمله دلایل صحبت کاشت ایمپلنت بلافاصله پس از کشیدن دندان به ادغام 2 جراحی در یک جلسه اشاره کرد
نقش اساسی در کاشت ایمپلنت های دندانی بر عهده ی اباتمنت ایمپلنت ها می باشد، با توجه به پیچیدگی های درمان ایمپلنت ، انتخاب نوع اباتمنت مهم است، چرا که این روش درمانی گاهه ا باعث التهاب بافت نرم و تحلیل استخوان می شود. طبق نتایج به دست آمده در صورت قرار گیری اباتمنت های اکسیدی در بافت های ثابت کم تحرک از بروز التهاب جلوگیری کرده و باعث جوش خوردن بهتر اباتمنت با بافت نرم می شود.
در ۴۰ سال گذشته درمان دندان های از دست رفته با ایمپلنت یکی از روش های موفق بوده است، اما این روش درمان در برخی موارد باعث التهاب بافت نرم و تحلیل استخوان می شود.
این مشکلات معمولا بخاطر التهابات اطراف اباتمنت است. اخیرا این فرضیه وجود دارد که قرارگیری اباتمنت در بافت های ثابت که کمترین تحرک را دارند التهابات را کاهش می دهند.
. تحقیقات بر این باورند تا جایی که امکان دارد اباتمنت ها را در مخاط کراتینی قرار دهید. کم کردن التهابات نکته ای ضروری است که به جوش خوردن بهتر اباتمنت با بافت های نرم کمک می کند.
پس از قرارگیری اباتمنت، سطح آن بلافاصله با پوسته نازکی از یون ها و پروتئین های بزاق و خون آبه پوشیده می شوند.پروتئین ها و یون های جذب شده، شرایط را برای رشد سلول ها، تشکیل بافت کراتینی و ترمیم زخم فراهم می کنند که همگی منجر به جوش خوردن بافت نرم می شود.
اما یون ها و پروتئین ها مکانی برای چسبیدن و رشد باکتری ها نیز می توانند باشند. یکی از راه ها برای جلوگیری از این اتفاق اصلاح سطح اباتمنت به نحوی که علاوه بر کاهش رشد باکتری ها، سرعت ترمیم زخم و فرآیند جوش خوردن را بالا می برد.
با توجه به اینکه سطوح زبر باعث افزایش تشکیل پلاک می شوند، سطوح صاف با زبری کمتراز ۰٫۲ میکرون می توانند گزینه های خوبی باشند.
فات تیتانیومی معمولا با یک لایه نازک تیتانیوم اکسیدی به همراه ساختار کریستالی مثل آناتاز خواص ضد باکتری خوبی را در حضور و عدم حضور تابش uv نشان داده اند. تیتانیوم اصلاح شده با سطح اکسیدی و آناتاز، چسبندگی باکتری ها را کاهش داده است.
این سطح اصلاح شده ساختار نانویی داشت اما زبری سطح آن ۰٫۲ میکرون بود،پس اباتمنت با چنین سطحی احتمالا از حضور باکتری های مخرب جلوگیری می کند و چسبندگی و تکثیر سلولی، ترمیم زخم و تشکیل بافت کراتینی را بهبود می بخشد.
هدف این پژوهش بررسی عملکرد اباتمنت با چنین سطحی در مقایسه با سطح معمولی اباتمنت های تجاری است.
این پژوهش در کشور سوئد بر روی بیمارانی انجام شد که نیاز به کاشت ایمپلنت در نواحی مشابه داشتند. چرا که نیاز بود از یک اباتمنت معمولی و یک اباتمنت اصلاح سطحی شده استفاده کرد.
مکان کاشت ایمپلنت از نظر ازتفاع استخوان، عرض استخوان و بافت های اطراف مشابه بودند.
همه ی اباتمنت های مصرفی از یک شرکت تهیه شدند، لایه ۱۰۰ نانومتری تیتانیوم اکسید بر روی سطح نیمی از اباتمنت ها نشانده شد. سطح آن ماشین کاری شد تا زبری هردو ۰٫۲ میکرون شود.
این اباتمنت ها ۶ هفته پس از کاشت ایمپلنت مورد استفاده قرار گرفتند. پس از ۶ هفته اباتمنت های معمولی و اصلاح شده برای بررسی خارج شدند.
اباتمنت های خارج شده با اباتمنت جدید جایگزین شدند. بیوفیلم های تشکیل شده بر روی اباتمنت های خارج شده جدا شد. نتایج اولیه حکایت از کاهش تشکیل باکتری در اباتمنت های اصلاح شده نسبت به اباتمنت معمولی بود.
میزان خونریزی پس از برداشت اباتمنت ها ارزیابی شد. شدت خونریزی توسط اندیس خونریزی سنجیده شد و از ۰ تا ۳ به آن نمره داده شد.
در همه مراحل ویزیت تصاویر دیجیتال از اباتمنت های اصلاح شده و معمولی تهیه شد. میزان التهابات اطراف ایمپلنت با تصاویر از داخل دهان بررسی شد.
۳۵ بیمار با میانگین سنی ۶۹ سال در این پژوهش شرکت کردند، پس ۳۵ جفت اباتمنت برای آن ها استفاده شد.
۱۵ جفت در فک بالا و ۲۰ جفت در فک پایین قرار گرفتند.
میانگین باکتری های کشته شده بر روی سطح اباتمنت اصلاح شده، یک چهارم اباتمنت معمولی بود.
هم چنین میزان خونریزی اباتمنت اصلاح شده بسیار کمتر از نوع دیگر آن گزارش شد. مخاط کراتینی اباتمنت اصلاح شده بسیار بیشتر از اباتمنت معمولی در مراحل مختلف ویزیت بود ولی اختلاف مقادیر آن ها در طی زمان ثابت بود، تجمع پلاک و التهابات و همچنین ارتفاع استخوان در هردومورد یکسان بود و تفاوت خاصی در آن ها مشاهده نشد.
اما باکتری های موجود بر روی اباتمنت معمولی به خصوص باکتری ای که باعث تجزیه پروتئین و لیپید می شود تاثیر زیادی بر روی ترمیم بافت ها می گذارد، پس نوع باکتری ها از تعداد آن ها مهم تر است
نکته جالب بعدی اختلاف در ارتفاع مخاط کراتینی و میزان خونریزی است که تفاوت سلامتی بافت ها را در اباتمنت اصلاح شده نسبت به معمولی رقم می زند. خون ریزی به خاطر پارگی رگ های شکننده در بافت های ملتهب است. در این پژوهش میزان خونریزی پس از برداشتن اباتمنت های هیلینگ محدود به چندین قطره خون بود و اندیس ۰ تا ۱ به آن نسبت داده شد.
خونریزی کمتر در هنگام برداشتن اباتمنت های اصلاح شده بخاطر سلامت بافت های نرم بود در حالی که خونریزی شدید در مورد اباتمنت های معمولی نشان دهنده ی در خطر بودن سلامت بافت هاست.
ارتفاع مخاط کراتینی به سلامت لثه ارتباط دارد چرا که ارتفاع کمتر از ۲ میلیمتر آن موجب به خطر افتادن سلامت آن و در ادامه خون ریزی و التهاب می شود.
در این پژوهش ارتفاع کمتر از ۲ میلیمتر آن موجب به خطر افتادن سلامت آن و در ادامه خونریزی والتهاب می شود.
ارتفاع مخاط کراتینی بین اباتمنت اصلاح شده از ۶ هفته الی ۲ سال زیاد بود.
اما عوامل زیادی مثل تورم بافت و غیره نیز به آن مربوط است. پس شواهد قوی برای ارتباط دادن ارتفاع کراتینی به نوع سطح اباتمنت پیدا نکردیم.
اختلاف در شیمی و فیزیک سطح، در فرآیند بهبود بافت ها موثر عمل کرده است. تفاوت در جذب یون ها و چسبندگی پروتئین ها بر روی تکثیر سلول های بافت نرم بسیار تاثیر گذار است. هم چنین تاثیر بسزایی در رشد کلاژن ها، تشکیل بافت کراتین، جوش خوردن اباتمنت و سلامت باقت دارد.
در نهایت با تمام محدودیت های این پژوهش به این نتیجه رسیدیم که اباتمنت ها ی دارای لایه اکسیدی و نانو ساختار تفاوت زیادی در تعداد باکتری ها ندارند اما باعث سلامت بیشتر بافت، خونریزی کمتر و ارتفاع مخاط بیشتری در طی ۲ سال می شوند، برای بررسی تاثیر سطوح مختلف اباتمنت روی باکتری های تشکیل شده باید تحقیقات گسترده تری انجام گردد. چرا که نوع باکتری در فرآیند ترمیم و سلامت بافت ها بسیار اهمیت دارد.
تغییرات ابعاد فک پایین به گونه ای می باشد که اتصال ایمپلنت های عقبی را دچار مشکل می کند.
از همین رو ضرورت مطالعه پژوهش هایی در مورد چگونگی قرارگیری ایمپلنت های دندانی اجساس شده است.
در این پژوهش دو دسته بیمار با شرایط یکسانی مدنظر گرفته شده که در برخی ایمپلنت ها به صورت زاویه دار و در سایر افراد به صورت عمود کاشته شده است.
همانطور که می دانید درد پس از جراحی، ناشی از وجود عفونت با عوارض جراحی می باشد، از جمله مشکلاتی که می توانند باعث درد پس از جراحی ایمپلنت شوند، عفونت اطراف ایمپلنت دندانی یا همان پری ایمپلنتایتیس می باشد، از طرفی متراکم بیش از حد استخوان باعث افزایش فشار و التهاب استخوان شده و منجر به درد در آن ناحیه می شود.
نبود مکانیسم اینتگریشین منجر به شکست جراحی ایمپلنت می شود.
از این جهت چگونگی طراحی سطح مورد توجه قرار گرفته است.
ایجاد ساختار متخلخل در اصلاح سطح ایمپلنت،منجر به ایجاد محیطی می شود که به رشد استخوان کمک می کند.
درصورتی که فرد کاندید درمان ایمپلنت،مبتلا به عفونت دندانی یا بیماری های فک از قبیل بیماری FDBباشد،بارعایت احتیاط لازم و رعایت بهداشت و شستشو، در صورت بازسازی استخوانی ایمپلنت باتاخیر صورت می گیرد.
ما طی مقاله ای دو بیمار مبتلا به FDBرابرای درمان ایمپلنت کاندید کرده ایم و نتیجه حاصله موفقیت آمیز بوده است.
حال به چکی روند درمانی این بیماران می پردازیم.
درمرحله نخست جراحی ایمپلنت،پایه ایمپلنت باید درون استخوان فک قرار گیرد.
حال برای قرارگیری صحیح این پایه می توان از راهنما های جراحی استفاده کرد.
امروزه راهنمای جراحی نوینی عرضه گردیده است که با استفاده از آن دریل کردن مطلوب صورت گیرد.
ما دراین پژوهشی قصد شناسایی این مدل جدید از راهنما را داریم.
بیماری دهانی به طور کلی به دو دسته تقسیم می شود 1شبکه ای 2 سایشی که معمولا بیشتر در افراد بزرگسال و اغلب برای بانوان ایجاد می شود که نرخ آن بین 2.2 یا 0.1 درصد می باشد . زیرا این بیماری ها داری آسیب ها و زخم های دهانی شدیدی می باشد که کاشت ایمپلنت به روش معمولی دشوار می کند به همین دلیل از پایه های ایمپلنت کوتاه برای جایگزینی برای بی دندان و همچنین جایگزین پیوند استخوان استفاده می شود وبرای بیمارانی که کبود تراک یا حجم استخوان فک می باشند مناسب است
طبق آماربدست آمده برای افرادی که به تومورهای دهانی مبتلا هستند بهترین درمان جایگزینی در صورت عدم استفاه از پروتز های قدیمی کاشت ایمپلنت دندان همزمان با پیوند استخوان آن در ناحیه می باشد . باطری مجازی و راهنمای کامپبوتر ی جراحی ، دقت بالاتر رفته و خطا ی کمتری کمتری صورت می گیرد از طرفی باید در نظر گرفت با تئجه به اینکه برش های استخوان بزرگ نیاز مند پرتو درمانی می باشد از همین رو در این مواقع کاشت ایمپلنت به تعویق می افتد
همتنطور که می دانید از روش جایگزین دندان های از دست رفته استفاده پل کامل دندان متکی برپایه ایمپلنت می باشد که باعث ظاهری سازی یک دست دندان طبیعی از بین رفته می شود . درواقع پروتز مصنوعی متکی بر ایمپلنت دارای حمایتی بود ه که دندان را روی ایمپلنت نصب کرده و نگه می دارد . ایمپلنت ها برای ثابت کردن دندان مصنوعی و جلوگیری از لقی دندان ها استفاده می شود البته با توجه داشت اتصال این نوع پروتز به ایمپلنت خود دارای انواع مختلفی است
همانطور که می دانید کاشت ایمپلنت دندان در داخل فک قرار می گیردو ایمپلنت وارد ریشه دندان می شود.
از این رو افرادی به میزان درد قرارگیری آن در بافت زنده و دردپس از جراحی کاشت آن فک می کنند.
این جراحی همانند جراحی های دیگر تاحدودی درد و ناراحتی را شامل می شودو برای کاهش این درد،انواع آرامبخش استفاده می شود.
ایمپلنت دندان جایگزین مناسب برای دندان می باشد بسیاری از بیمارانی که بی دندانی کامل هستند و از دندان مصنوعی استفاده می کنند از لغزش آن در دهان رنج می برند که بهترین جایگزین آن دندان مصنوعی بر پایه ایمپلنت می باشد که نوعی اوردنچر نام دارد که درمتن زیر با جزییات بیشتر آشنا می شویم
درباره این سایت